HRowe Lifehacki

Jeśli masz miękkie serce, to musisz mieć…

Kaśka jest HRówką. Zna w firmie prawie każdego. W końcu rekrutowała większą część ekipy. To świetni ludzie, o których mówi “Moje perełki rekrutacyjne!”. Z dumą myśli o tym, jak wiele talentów pozyskała do firmy.

Szczególne relacje łączą ją z Beatą, która pracuje w dziale kontrolingu. Poznały się na rekrutacji, później Kaśka pomogła Beacie odnaleźć się w firmie podczas wdrożenia. I tak od słowa do słowa okazało się, że nadają na wspólnych falach. Znajomość rekrutacyjna przerodziła się w koleżeństwo, które wyszło poza firmowe mury. Kilka razy nawet spotkały się w większym gronie, ze swoimi mężami, na grillu. Beata to świetna kumpela!

Ostatnio Kaśka dowiedziała się, że mąż Beaty stracił pracę. Szefostwu zmieniła się koncepcja działu sprzedaży, nie potrzebują już handlowców terenowych i tym sposobem chłopak znalazł się na bruku. Teraz utrzymanie rodziny jest wyłącznie na głowie Beaty. Lekko nie jest, bo opłacić rachunki, ratę kredytu i inne zobowiązania tylko z jednej pensji to spore wyzwanie. Kaśka nawet zastanawiała się, czy może jakoś pomóc Beacie i jej mężowi w tej sytuacji.

Kaśka spogląda na telefon i widzi, że dzwoni Łukasz – dyrektor kontrolingu. Oho, ciekawe o co chodzi? Chce się spotkać i pogadać, ma dość pilny temat, więc widzą się za 10 minut w salce konferencyjnej.

Łukasz przechodzi do rzeczy: „Wczoraj dowiedziałem się od zarządu, że ze względu na konieczność ograniczania kosztów muszę ściąć jeden wakat w moim dziale. Decyzja jest nienegocjowana, choć próbowałem przekonać zarząd, że przy tym obłożeniu pracą nie jest to dobry pomysł. Myślałem o tym cały wieczór i wybrałem. Pożegnam się z Beatą.”

Kaśka czuje, jak jej żołądek kurczy się do rozmiarów zmiętej w kulkę kartki papieru. Czuje taki ścisk, że nie wie, co powiedzieć. W końcu wydusza z siebie:

“Beata? Dlaczego ona? Przecież masz w zespole kilka innych osób, mniej doświadczonych niż Beata. Myślałeś o tym?”

“Myślałem to mało powiedziane!”, odpowiada Łukasz. “Nie spałem pół nocy zastanawiając się, z kim się pożegnać. Zrobiłem listę za i przeciw w odniesieniu do każdego członka mojego zespołu i niestety, przy Beacie miałem więcej argumentów przemawiających za rozstaniem. Co prawda pracuje z nami dość długo, bardzo cenię jej pracę, jednak w tych okolicznościach to jedyne sensowne wyjście. Chcę się z nią pożegnać w piątek i potrzebuję Twoje wsparcie w zakresie przygotowania odpowiednich dokumentów i obecności podczas rozmowy rozstaniowej. Masz czas o 12:00? Zorganizuję spotkanie i przekażemy jej moją decyzję. Czuję się fatalnie, ale…”

Kaśka już nie słucha, choć Łukasz produkuje się i jeszcze coś mówi o podłym nastroju, złości na zarząd i trudnych decyzjach. Myśli tylko o jednym – jak ma spojrzeć Beacie w oczy podczas piątkowego spotkania i powiedzieć, że ją zwalniają. Teraz, w tej sytuacji, w jakiej znalazł się jej mąż?

Do końca dnia pracy nie może się już na niczym innym skupić. Szerokim łukiem omija firmową kuchnię, by tylko nie spotkać w niej Beaty. Co by jej miała powiedzieć? “Hej! Jak się masz? Może jakaś szybka popołudniowa kawka?”. Wraca do domu, chodzi z kąta w kąt aż chwyta za telefon i wybiera numer Beaty. Kilka sygnałów i słyszy głos koleżanki “Cześć Kaśka! Co u Ciebie? Jak minął dzień?”. Kaśka przełyka głośno ślinę i w końcu się odzywa “Beata, musimy porozmawiać. Masz teraz chwilę?”.